Gewoon weten

Ken je dat? Dat gevoel dat je opeens iets weet. Echt heel diep van binnen iets heel zeker weet. Iets werkelijk weet zonder dat je wist dat je het wist, of dat je iets zó zeker kon weten. Een voorbeeld. Ik werk graag met inspiratiekaarten van bomen. Zo trok ik de kaart van de Zwarte Populier. Ik las het bericht van de kaart, dat ging over loslaten van oud maar vooral over de wijdsheid van nieuwe mogelijkheden. De kaart zelf toont een zwarte populier met een dryade (boomgeest) die met wijd gespreide armen de wind omarmt en klaar is voor nieuw. De boom zelf intrigeerde me ook. Een zwarte populier. Zei me zo eigenlijk niks. Een algemeen beeld van een populier kon ik me wel voor de geest halen, maar een zwarte? Hoe ziet die eruit? Waar zou ik er eentje kunnen zien?

En toen kwam dat inzicht. Dat heldere weten. Ik WIST het gewoon. Uit het niets. Die ene grote boom aan de Rijn in Duitsland is een zwarte populier. Punt. Als een bliksemflits was het er gewoon. Bijzondere bomen op mijn pad worden altijd grondig gefotografeerd, dus ik was maar een handvol foto’s en een smartphone appje van een determinatie verwijderd. En ja hoor: die ene grote boom die opeens uit het niets voor mijn geestesoog verscheen, is inderdaad een zwarte populier.

De afgelopen jaren overkomt het me steeds vaker, die Ik Weet Het-jes. Alsof ik verbonden ben met een groter veld, dat me bevestiging of informatie stuurt als het nodig is. Als het me weer eens gebeurt, ben ik blij en dankbaar voor die prachtige verbindingen die het leven ons schenkt.
 

CW/2020-12

/ | \